De avontuurlijke stap van een sergeant majoor met pensioen

1 maart 2023 was zeker een heel bij­zon­de­re dag, niet alleen voor Tho­mas Masil, maar ook voor de Flie­ger­club Stadt­lo­hn. Na 35 jaar dienst bij de Bun­des­wehr ging de ser­ge­ant-majoor in maart 2023 met pensioen.

Het bina­ti­o­na­le korps van het Duits-Neder­land­se com­mu­ni­ca­tie­ba­tal­jon uit Mün­ster had het idee om hun ser­ge­ant-majoor – bij insi­ders bekend als de “Moe­der van de com­pag­nie” ofte­wel “Spieß” – als afscheids­ca­deau te ver­ras­sen met een rond­vlucht in een ultra­licht vlieg­tuig, om pre­cies te zijn: een Com­co C42 B.

De sub­een­heid van de NATO Rapid Res­pon­se For­ce is slechts 20 km ten noord­wes­ten van Stadt­lo­hn, in Eiber­gen in Neder­land gesta­ti­o­neerd. Ser­ge­ant-majoor Rudolf Fischer had eer­der con­tact opge­no­men met de Flie­ger­club-Stadt­lo­hn (FCS) op een gehei­me mis­sie en plan­de en coör­di­neer­de alle details met het bestuur van de club.

Zoals altijd wer­den de vlucht­voor­be­rei­din­gen en ‑con­tro­les met de groot­ste zorg uit­ge­voerd door Har­ro Strucks­berg, de hoofd­vlieg­in­struc­teur van FCS. Nadat ser­ge­ant-majoor Masil de stoel van de piloot had inge­no­men en de vlieg­in­struc­teur zich in de stoel van de co-piloot had genes­teld, ging het recht­streeks naar de start­baan en toen de lucht in. De koers was dui­de­lijk: rich­ting Eibergen.

Het kazer­ne­ter­rein ligt ten zui­den van de stad en er is meer­de­re keren omheen gevlo­gen voor een nauw­keu­rig onder­zoek van­uit de lucht. “Spieß” Tho­mas Masil kon zich ver­ras­send snel ori­ën­te­ren van­uit dit nog­al onge­brui­ke­lij­ke perspectief.

Terug in Stadt­lo­hn begroet­te “piloot” Masil zijn sol­da­ten m/v, die langs de lan­dings­baan ston­den opge­steld, met een lage fly-over over baan 11 als inter­mez­zo. Daar­na ging hij naar het zui­den, naar zijn woon­plaats Essen. Tho­mas Masil kon zijn huis – onge­veer 3 NM ten wes­ten van de Schal­ke Are­na – en het bedrijf van zijn vrouw onmid­del­lijk her­ken­nen toen hij er over­heen vloog op een vei­li­ge hoog­te van 1000 voet ofte­wel onge­veer 300 m en bekeek het van­uit een heel ander per­spec­tief dan normaal.

In een gro­te­re lus ging het uit­ein­de­lijk terug naar Stadt­lo­hn EDLS via Glad­beck, Din­sla­ken en Rhe­de.
Daar ston­den de kame­ra­den al te wach­ten op hun “Spieß”. Inmid­dels had­den zij met een ver­stan­di­ge voor­uit­zien­de blik de orga­ni­sa­tie van de cate­ring op zich geno­men. Rond­om het club­huis en op het ter­ras ston­den brood­jes, kof­fie en een glaas­je sekt als verfrissing.

Ser­ge­ant-majoor Tho­mas Masil bedank­te zijn “batal­jon” voor de geslaag­de ver­ras­sing en de vlieg­club voor de gewel­di­ge vlie­g­er­va­ring. Hij beloof­de de club af en toe nog eens te bezoe­ken.
Last but not least: ULM vlie­gen is een ont­zet­tend mooi tijd­ver­drijf: ook voor pas gepen­si­o­neer­den.
En mis­schien kan deze iet­wat onge­brui­ke­lij­ke actie de ene of de ande­re gast inspi­re­ren voor de hob­by van ultra­light vlie­gen. De pilo­ten van de Flie­ger­club Stadt­lo­hn zou­den een her­nieuwd bezoek van de ser­ge­ant-majoor bui­ten dienst of leden van zijn batal­jon zeker op prijs stellen.