Het plan: Met vijf volledig bezette vliegtuigen naar het vliegveldfestival in Marburg (EDFN). Drie club C42’s en de twee privémachines van onze clubleden: een Sirius TL-3000 en een C42.
De dag begon met de voorbereidende vergadering in de vroege ochtenduren. Een afspraak maken om 8 uur ’s ochtends is standaard voor gewone mensen, maar een zekere uitdaging om vroeg wakker te worden voor gepensioneerden ;-).
Het voorgestelde doel was: De vlucht moet gaan naar het vliegveldfestival in Marburg-Schönstadt. Tien personen, vijf tweezits ultralichte vliegtuigen: dat past perfect! De deelnemers: Diddo, Egbert, Falk, Herbert, Josef, Justus, Karl-Heinz, Kurt, Norbert en Uwe (alfabetische volgorde) waren tijdens de voorbereidingen al in een goede stemming.
De nodige afstemming over het verloop van de vlucht en frequenties etc. was snel gedaan. Nu de gebruikelijke, zorgvuldige controles van de machines en brandstof bijgevuld.
Stipt op de afgesproken vertrektijd was iedereen klaar om te vertrekken, het navigatiesysteem was geprogrammeerd en dus rolden we naar baan 29. De weersvoorspelling was meer dan gunstig: Weinig wind, stapelwolken en verder puur zonneschijn. Daar gaan we.
Zaterdag 25 juni 2022 was een dubbel jubileum voor de Kurhessische Verein für Luftfahrt (KVfL), 111 jaar KVfL en 50 jaar vliegveld Schönstadt. Beide werden dan ook gevierd met een Take Off Festival en een uitgebreid programma. Het 111-jarig jubileum vond twee jaar geleden plaats, maar kon vanwege de pandemie niet gevierd worden. Dat moest nu worden goedgemaakt.
In het verdere verloop, als “laaglandvliegers”, merkten we zeker het hoger worden van het terrein en corrigeerden we onze vlieghoogte dienovereenkomstig. Dit werd echter beperkt door de wolkenbasis, wat niet echt een probleem gaf.
De minimale veiligheidshoogte was altijd aanwezig.
Na afstemming onder de piloten op de “klets” frequentie was er al snel in een plek voor een tussenlanding: Siegerland EDGS. Nou ja, als je goed naar de baanaanduiding luistert bij het naderen daar: 13 kan verward worden met 31.
Vijf vliegtuiglandingen in korte tijd hebben de zeer vriendelijke torenoperator van EDGS doen besluiten om ons persoonlijk vanaf de toren te begroeten met een mooi “Hallo”. Blijkbaar gebeuren zoveel vliegbewegingen in de vroege ochtend niet zo vaak. Gelukkig is het mooie restaurant net geopend. Daar konden we op het terras in de schaduw van onze drankjes genieten.
Alleen de op calorieën gerichte voorzitter moest nog wat steviger voedsel eten. Moet gezegd worden: Er was een knapperige salade en daarmee is een grote figuurtoename niet te verwachten.
Fris en versterkt vond de start plaats van de laatste etappe richting Marburg-Schönstadt EDFN. De route van EDGS naar EDFN is relatief kort met slechts 30 NM en we waren er in minder dan een half uur. Het spreekt voor zich dat vluchten over omliggende steden zoals Göttingen, Reddehausen, Cölbe, etc. werden vermeden. Zoals verwacht was er zowel in de omgeving van het veld als in de directe omgeving veel bedrijvigheid. Desalniettemin verliep het uitlijnen en de landingsaanpak voor alle machines op grasbaan 21 zonder incidenten. 750 m is voor ons immers ruim voldoende. Het heuvelachtige, stijgende landingsgebied was echter een beetje verrassend.
We landden relatief vroeg in de ochtend. Het aantal toeschouwers was toen nog beperkt. Maar na amper een uur liepen de verschillende stands en ruimtes al vol.
De organisatoren hebben het evenement uitstekend georganiseerd en bieden een breed scala aan opties/attracties. Van de gebruikelijke drank- en snackkraampjes tot loterijen, diverse rondvluchtaanbiedingen (ook met helikopter) en informatiestands voor ballonvaarten en nog veel meer. En zo’n evenement zou niet compleet zijn zonder aerobatic displays. Hier worden krachtige modelvliegtuigen net zo veel ingezet als hun echte tegenhangers. De modelpiloten presenteerden zulke extreme en verbazingwekkende vliegmanoeuvres dat er ernstige twijfels ontstonden over enkele natuurkundige wetten. Zoals altijd verbaasden de “echte” aerobatic-piloten ons echter met hun loops en rolls.
Onderstaande foto’s geven een impressie van de activiteiten:
De zeer zonnige, bijna “hete” dag vereiste verschillende koude drankjes. Ook het verstrekken van een snack droeg bij aan het welzijn.
Maar zelfs aan de mooiste attractie komt een einde. In de late namiddag maakten we gebruik van een pauze in de presentatie in overleg met de vluchtleiding en begonnen aan de terugvlucht. Ook daarin was een tussenstop voor een korte pauze. De volgende stop was Hamm EDLH.
De vlucht naar Hamm voerde over het Sauerland. Een indrukwekkend gezicht met een extreem weids uitzicht. Dus ging het via Bad Berleburg en Schmallenberg in de richting van de stuwdamgebieden. Eerst verscheen de Hennetalsperre en later de Möhnesee op ware grootte. Niet lang daarna kwam Hamm echter langzaam in beeld. Zoals altijd: kort radiocontact met de toren en kort daarna landde onze excursiegroep op baan 24. Dit keer moest het restaurant op volle kracht aan het werk. De vlucht – of beter gezegd de zomerse temperatuur – had bij iedereen voor een zeker verlangen naar ijs, cake en een drankje gezorgd. Het resultaat: een grote bestelling van tien personen.
Met de piloten nog in de beste stemming, gingen ze na het “zelf tanken” de vliegtuigen in. De GPS kreeg de invoer “Stadtlohn EDLS”, de EDLH-torenoperator gaf ons de startbaan en zo ging de FCS-excursie zijn laatste ronde in.
In principe is het een korte vlucht naar Stadtlohn. Slechts ongeveer 30 minuten later wachten de vliegtuigen in de rij voor de landing op baan 29.
De verplichte groepsfoto van de piloten markeerde het einde van de dag. Dit werd direct gevolgd door het stallen en het zorgvuldig schoonmaken van het vliegtuig.
Verrassend genoeg maakte dit werk de deelnemers weer hongerig, zodat aan het einde van de excursie unaniem werd besloten om samen te dineren bij Frano.
Niemand verhongert, niemand komt om van de dorst! Veel plezier, geweldige uitzichten en nieuwe ervaringen! Een betere omschrijving van een clubuitje is er bijna niet! Dit zullen er in de toekomst meer worden. Beloofd!