Helgoland-tour: Ultralichte droomreis

Op vrij­dag 3 mei 2024 ston­den de tele­foons rood­gloei­end van­we­ge de orga­ni­sa­tie voor de vol­gen­de dag. Het weer werk­te mee, de vlieg­tui­gen waren beschik­baar en het idee was er al: Naar Hel­go­land. De club­le­den Falk, Har­ro, Jan, Egbert, Rein­hold en Meik ont­moet­ten elkaar zater­dag om acht uur op Stadt­lo­hn “Air­port” om voor­be­rei­din­gen te tref­fen voor de vlucht naar het eiland. Er werd met­een begon­nen met de con­tro­les en het bij­tan­ken van de drie vlieg­tui­gen
(FK9, C42, P200), het opber­gen van de baga­ge en, last but not least, de for­ma­li­teit voor het indie­nen van het vlieg­plan dat ver­eist is voor UL’s (hier te lezen: Hel­go­land-Info).

Van­af de start in Stadt­lo­hn, kort na 9.00 uur, duur­de het slechts onge­veer ander­half uur om te lan­den op de 371 m lan­ge baan 21 op Hel­go­land, om pre­cies te zijn: Hel­go­land Düne (EDXH). Het goe­de weer en de gerin­ge invloed van de wind droe­gen ook bij aan de rela­tief kor­te vlieg­tijd. Uiter­aard werd de eilan­den­groep vóór de lan­ding één keer rond­ge­vlo­gen. Ener­zijds omdat het de moei­te waard is om te bekij­ken, ander­zijds ter oriëntatie.

Tij­dens de pau­ze plan­den de pilo­ten met elkaar, onder het genot van een kop kof­fie, de ver­de­re vlucht. Vol­gens het mot­to: Heb­ben is beter dan nodig heb­ben! Daar­na werd bij mooi weer de veer­boot naar het hoofd­ei­land geno­men voor een lunch in de vol­le zon. Het woord ‘vakan­tie’ beschrijft waar­schijn­lijk het bes­te het gevoel van de FCS-piloten.

Het eiland heeft een span­nen­de geschie­de­nis die tot ver in de vori­ge eeuw reikt. Hel­go­land was een zeefort, een pira­ten­nest, een belang­rij­ke uit­vals­ba­sis voor zee­lood­sen en aan het begin van de 18e eeuw zelfs het groot­ste goe­de­ren­over­slag­cen­trum van Euro­pa. Ook de Twee­de Wereld­oor­log heeft zijn spo­ren nage­la­ten. In 1947 werd een poging gedaan om de mili­tai­re installaties/wapenvoorraden op Hel­go­land te ver­nie­ti­gen met behulp van de groot­ste niet-nucle­ai­re explo­sie. Duits­land kreeg het eiland in 1952 terug en de her­be­vol­king begon. Het in 1961 vol­tooi­de stad­huis is tot op de dag van van­daag een getui­ge van de geschie­de­nis van Hel­go­land en infor­meert bezoe­kers via een infor­ma­tie­bord over de span­nen­de, his­to­ri­sche gebeurtenissen.

De onge­wo­ne lig­ging van Hel­go­land maakt het moge­lijk om bij­zon­der goed­koop te win­ke­len, aan­ge­zien het eiland voor “dou­a­ne­doel­ein­den” een vreemd land is en daar­om bui­ten de EU-belas­ting­wet­ge­ving valt. Hier­door ont­staat het mooie: de goe­de­ren zijn niet alleen belas­ting­vrij, maar ook BTW-vrij! En het aan­bod laat niets te wen­sen over: Hoog­waar­di­ge merk­kle­ding, cos­me­ti­ca, par­fum, ster­ke drank, tabaks­pro­duc­ten, fij­ne sie­ra­den en por­se­lein. Een waar shop­ping-eldo­ra­do! De rokers in de vlie­ger­groep maak­ten uiter­aard van de gele­gen­heid gebruik en sloe­gen een behoor­lij­ke hoe­veel­heid siga­ret­ten in.

Maar terug naar de eiland­tour. Onder­tus­sen was de hon­ger gestild en dorst van de pilo­ten gelest. De rust­pau­ze vul­de ook de ener­gie­voor­raad aan, zodat niets de terug­vlucht in de weg stond. Eer­ste stap: trans­fer naar de lucht­ha­ven, twee­de stap: indie­ning van het vlucht­plan naar de vol­gen­de bestem­ming Leer-Papen­burg (EDWF) en der­de: opstijgen!

Na onge­veer veer­tig minu­ten werd met de voor­be­rei­ding voor de lan­ding op EDWF begon­nen, het “vlieg­veld op het plat­te­land aan de Eems”. De 1200 m lan­ge asfalt­baan zorgt voor een ont­span­nen lan­ding – het vlieg­veld­res­tau­rant biedt kof­fie en heer­lij­ke cake. Goed ver­zorgd begon­nen de club­le­den uit­ein­de­lijk rond 16.15 uur aan de vlucht van een uur terug naar Stadtlohn.

Dit bleek ech­ter een uit­da­ging te zijn omdat er van­uit het zui­den (vliegrich­ting) een lage wol­ken­band met regen nader­de. Maar met de hulp van de Flight Infor­ma­ti­on Ser­vi­ce (FIS) over­won­nen de pilo­ten, altijd zor­gend voor de vei­lig­heid, deze klei­ne plaag van de dag. En als belo­ning was er vlak ach­ter de regen­band vol­op zonneschijn.

Na aan­komst op de thui­s­lucht­ha­ven ston­den de ver­plich­te werk­zaam­he­den op de to-do-lijst: het vlieg­tuig schoon­ma­ken, in de han­gar en het vast­leg­gen van vluchtgegevens.

Maar het aller­be­lang­rijk­ste als afslui­ter: het “land­bier­tje” om een ​​waar­de­vol­le, mooie vlieg­dag af te ron­den met het besef: zo’n excur­sie moe­ten we her­ha­len! Onze vlieg­club biedt in ieder geval alle mogelijkheden.