Eiland Tour

De weers­voor­spel­ling voor vrij­dag 7 juli 2023 was niet alleen goed, maar per­fect: nau­we­lijks wind, hel­de­re zon en zicht tot in het onein­di­ge! Club­le­den Did­do, Falk, Lud­wig, Mar­tin, Ralf en Rene kon­den het sim­pel­weg niet voor­bij laten gaan. Wan­ner? Vrij­dag­och­tend om 9.00 uur stipt. De vlucht­be­stem­ming was gezien de weers­om­stan­dig­he­den snel dui­de­lijk: het gaat naar de Noordzee.

Met de twee club­ma­chi­nes C42, de FK9 en Mar­tins “pri­vé­jet” CTLS 600 GT ver­trok­ken we na de gebrui­ke­lij­ke nauw­ge­zet­te con­tro­les, en het tan­ken kort voor 10.00 uur naar het noor­den. Koers: Bor­kum. Dank­zij het gewel­di­ge zicht in de wol­ke­lo­ze lucht was de navi­ga­tie dit keer rela­tief een­vou­dig en het lan­den op Bor­kum was eigen­lijk slechts een kwes­tie van tijd. Boven­dien maak­ten de gun­sti­ge win­dom­stan­dig­he­den op het eiland de lan­ding op baan 13 tot kinderspel.

Omdat Bor­kum een ​​tus­sen­stop zou zijn, was van­af het begin slechts een kor­te opont­houd op dit eiland gepland. Het lucht­ha­ven­res­tau­rant was nog niet open. Maar geluk­kig was er een alter­na­tief: een snel­le kof­fie bij de luchthavenkiosk.

Met het war­me drank­je in de hand waren de pilo­ten het snel eens over de vol­gen­de bestem­ming. En die was niet zo ver weg: Nor­der­ney. Zodra de vlieg­tui­gen waren opge­ste­gen van­af Bor­kum, de lan­dings­klep­pen waren inge­trok­ken en de trim was aan­ge­past, moesten de beman­nin­gen zich kort daar­na reeds klaar­ma­ken voor de lan­ding, want de vlieg­tijd is amper 20 minu­ten. Start van­uit Bor­kum, dan over Juist en direct daar­na de lan­ding op EDWY.

Op Nor­der­ney, het eiland dat de ver­fijn­de bij­naam “Mei­ne Insel” heeft, waren er veel manie­ren om een ​​lan­ge­re stop te ver­aan­ge­na­men.
Een goe­de gele­gen­heid om tij­dens een uit­ge­brei­de lunch de ver­de­re reis­plan­ning af te stemmen.

Gezien de tij­den van de mid­dag­pau­zes op de vlieg­vel­den van de nabu­ri­ge eilan­den werd de moge­lijk­heid om daar te lan­den ech­ter ern­stig beperkt. Daar­om beslo­ten de club­vlie­gers om hier­na naar vlieg­veld Leer-Papen­burg te vlie­gen. Ech­ter niet zon­der een goe­de sightseeing-tour.

Na een start op Nor­der­ney ging het over de Duits-Frie­se eilan­den­groep via Bal­trum, Lan­ge­oog, Spie­ker­oog met adem­be­ne­men­de uit­zich­ten over zee en eilan­den. Pas na Wan­ger­ooge leid­de de koers uit­ein­de­lijk met een bocht naar rechts over de Jade­bu­sen recht­streeks in de rich­ting van Leer (EDWF).

Bal­trum Lan­ge­oog Spiekeroog

EDWF staat bekend om het altijd aar­di­ge per­so­neel en de goed­ko­pe brand­stof. Ook dit keer was de radio-ont­vangst bij het maken van con­tact bij­zon­der vrien­de­lijk. Direct na de lan­ding op vlieg­veld Leer maak­ten de pilo­ten van de gele­gen­heid gebruik om het vlieg­tuig bij te tan­ken voor de terug­vlucht. De ver­plich­te kop kof­fie volg­de op het vul­len van de tank.

Ter­wijl ze op het ter­ras van het res­tau­rant van de cafe­ï­ne geno­ten, zagen de pilo­ten tot hun ver­ras­sing een bui­ten­ge­woon inte­res­sant schouw­spel: twee Air-Track­tor-AT802A blus­vlieg­tui­gen voer­den oefen­vluch­ten uit voor de brand­weer van Leer en demon­streer­den ook het afwer­pen van blus­wa­ter. Wer­ke­lijk een geslaag­de demonstratie.

De terug­vlucht ging over Mey­er Werf in Papen­burg. Deze scheeps­werf is een van de groot­ste en modern­ste ter wereld. De wor­tels van het bedrijf gaan terug tot 1795, toen Willm Rolf Mey­er de scheeps­werf in Papen­burg oprichtte.

Helaas was er geen impo­san­te oce­aan­sto­mer te zien in de haven van het bedrijf.

Na de lan­ding op de 11 van de thui­s­lucht­ha­ven en het stal­len van de vlieg­tui­gen in de han­gars, vond het schoon­ma­ken van de machi­nes plaats. Dit was het ein­de van een door en door extra­va­gan­te vlie­g­er­va­ring. Der­ge­lij­ke uit­stap­jes zijn en blij­ven fas­ci­ne­rend. Ze beves­ti­gen ons keer op keer dat we de juis­te hob­by­keu­ze heb­ben gemaakt.
Tot de vol­gen­de start!